Home » Mirwaarde » voetstappen…..

voetstappen…..

Meer dan ooit waren de Social Media de afgelopen dagen voor mij een weerspiegeling van de dagelijkse realiteit: berichten met medeleven stonden tussen zwembadfoto’s. Ontroerende in memoriams afgewisseld met de verontwaardiging van Youp over de steunbetuigingen van bekende Nederlanders.
Inmiddels struikelen in mijn hoofd ontelbare gedachten over elkaar heen en vechten alle aspecten van de ramp om een plaatsje vooraan in mijn hersenpan….


Vanaf donderdag zes uur werd ik weer de nieuwsjunk die ik ooit was: achtergronden, opinies, informatie, deskundigen; ik kan er dan geen genoeg van krijgen. En met het verstrijken van de tijd verbaast het me weer hoeveel soorten deskundigen we hebben in Nederland.  En hoe de media, bij gebrek aan nieuws, de meest bizarre deskundigen tevoorschijn toveren. Als de aanleiding niet zo intriest was, zou het haast hilarisch worden.

Langzamerhand vroeg ik me steeds meer af wat mijn mening over zaken was, eerlijk gezegd weet ik het soms gewoon niet. Dan rest slechts verwondering.
Bijvoorbeeld over hoe de ernst van de ramp door sommigen wordt afgemeten aan het aantal Nederlandse slachtoffers. Dat het daardoor dichterbij en tastbaarder wordt, ja. Maar is het ene onschuldige slachtoffer daardoor meer waard dan het andere, als het geen bekende van je is? Zullen de nabestaanden in Maleisië en Australië niet net zoveel verdriet hebben? Ik wil de impact op de Nederlandse samenleving zeker niet bagatelliseren, maar laten we alsjeblieft geen gradaties aan nationaliteit hangen.

Al schrijvend kom ik er achter dat het vooral de verhalen achter de mens zijn die me altijd boeien. Je leest hoe iemand gemist zal worden, de mooie verhalen over hoe iemand in zijn of haar dagelijks leven was. Daarmee krijgen slachtoffers een gezicht en wordt de omvang van verdriet tastbaar.

Maar als ik de beelden zie van de Oekraïners die de lichamen in zakken stoppen en wegbrengen, dan vraag ik me ten diepste af wat er in die mannen om moet gaan? Wat zou ik graag een ongecensureerd verhaal horen van een van die mannen. Hoe ziet zijn leven eruit? Als je zelf kinderen hebt kan dit je toch niet onberoerd laten, wat is de impact die dit op iemand heeft? We zullen het denk ik nooit weten.

Een van de foto’s op Facebook die me het meest is bijgebleven is de onderstaande:

10461470_10152641944839047_4024092020021706531_n

Het liet me nadenken over alle helpers die nu aan het werk zijn: degenen die het slechte nieuws aan nabestaanden moeten brengen, de opvangers op Schiphol, degenen die straks de lichamen moeten identificeren etc etc.

Maar vooral ook de anonieme helpers die er nu zullen zijn voor de nabestaanden. Die een schouder bieden om op te huilen, praktische zaken uit handen nemen en in praktijk laten zien wat echte vriendschap is. En dan hoop ik met heel mijn hart dat deze helpers er ook nog zullen zijn als deze dagen door het gros van ons vergeten zijn, als andere rampen allang onze aandacht opgeëist hebben. Want juist dan is hun hulp misschien nog wel harder nodig dan nu.

Een laatste gedachte die ik met jullie wil delen, hoe bizar het misschien ook klinkt. Wat is het mooi dat er mensen zijn die om je treuren als je er niet meer bent. Het betekent dat je je voetstappen in het leven van iemand anders achtergelaten hebt. En dat je, samen met die anderen, gezorgd hebt voor mooie herinneringen die een bron van troost zijn als je er niet meer bent……

 

 

 

Op dit artikel is 2 keer gereageerd.

  1. Els zegt:
    Mooi geschreven over een afschuwelijk moment in onze geschiedenis vele levens zijn nooit meer hetzelfde en alles gaat gewoon door.
  2. Hilary Kostense zegt:
    Hallo Mirjam,
    Zojuist je blog van vandaag gelezen, heel mooi! Ook Neil Young, die wij in de jaren zeventig steevast Nelis de Jonge noemden, is goed gekozen. Wat je schrijft over het feit dat er wordt gesproken over het aantal Nederlanders die in het vliegtuig zaten, daar wordt de ernst van de ramp op afgemeten, deze en andere rampen zijn verschrikkelijk voor iedereen die ermee geconfronteerd wordt. Om kort te gaan, de ramp is verschrikkelijk voor iedereen, Nederlands, Australisch etc. Ik stop want ik wilde alleen laten weten dat de blog van vandaag interessant is, en nu wil ik direct een heel verhaal houden, doe ik niet.

Laat een reactie achter bij Hilary Kostense Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

Je mag gebruik maken van deze HTML tags en attributen: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>